నువ్వు...జ్ఞాపకం ( You and memory)

నిన్నటి దాక నువ్వున్నావు..

మొన్న కూడా నువ్వున్నావు...

ఒక్క క్షణం నిన్ను నన్ను దూరం చేసింది...

సూర్యుడు నేడు ఉదయించాడు...

చంద్రుడు వెన్నెల కురిపించాడు...

నువ్వు మాత్రం జ్ఞాపకం అయిపోయావు...

అనుకోలేదు ఎప్పుడుకూడా...

కలగనలేదు ఎన్నడు నేను...

నువ్వు లేని రోజు కూడా ఒకటుందని..

నువ్వు లేవని నిజం నన్ను వెక్కిరిస్తుంటే...

నువ్వు లేని జీవితం నిజమవుతుంటే...

బ్రతకడం అలవాటయి నిన్ను కలగా చేస్తుంటే..

ఎక్కడున్నావో...ఏం చేస్తున్నావో...

నిన్ను చేరే క్షణ మోస్తుందని...

నాకు కూడా మోక్షం ఉందని...

ఆ క్షణం చేరేదానికి నా చూపులు....

నన్ను నీలో ఐక్యం చేసి...

జీవితానికి అర్ధం చూపు...

కొత్త జీవితం లో నువ్వు మార్గం అవుతావని...

ఒక ఆశ...ఒక ఎదురుచూపు...

First time and last time

For everything in life there is a first time and a last time. Everything that begins should end. But what you think as last time or end may not be really last time or end of anything but could be first time or begining of another event. Events may end, but the activity wont end....The feelings wont end...the emotions wont end and the life wont end. It may end in current form but starts in another form. The simplest form of life is a day. Just like a day begins and end, our life begins and end. Just like a new day starts the next day, new life happens. Waking up in the morning is like birth and sleeping is like death. We sleep in the night with a new hope for tomorrow eventhough we donno if that tomorrow really exists or not. Similarly, hope should guide us in our death and only then we can overcome the sorrow of death. Death is not an end but a begining.It all depends on our understanding of the events, activities associated with it and how we take it.

India- An Investor economy or an asset economy?

If you have read enough about recession,loss of jobs, people not having money etc etc and got bored, take a break and visit a jewellery store in your city and Iam sure you will refuse to accept that there is a word called RECESSION. Even Iam surprised yesterday when I saw this famous jewellery store completed filled with people buying various items of gold for themselves,their loved ones. Being a banker and financial consultant, this took me to the thought of mentality of Indian investor.Its true that people invest in safe assets like gold, FD, debt instruments during instruments. So, Do you mean to say that the consumer behaviour explained in the above para confirms to the investor behaviour? No, because we indians never sell gold that we buy. For us gold is an asset to display our status...our prestige and not an instrument we trade in any market. Across the world people invest in gold ETF, gold bonds and trade in gold in commodity markets whereas in India we buy gold in form of jewellery majorly to which we attach lot of emotional and sentimental value. Though we wear most of the jewellery only during parties and functions,probably once or twice an year we love the jewelery that we wear, we love to flaunt the jewellery, an asset. Parents proudly gift jewellery during wedding and status of parents is mostly judged by the amount of jewellery gifted. If it is an investor economy,probably parents would have gifted an instruments which is tradeable or exchangable. This brings me to the point that we are primarily asset owners and not investors. We love to own assets and invest less. Thats why we have more affinity towards land, gold. If you look at the most favorite instruments of indians for investment,majority would vote for FD which is considered a safe instrument,though this instrument gives negative returns most of the time. Very few urbane people invest in market instruments like mutual funds, stocks and the market penetration in any of these products including life insurance, ULIP is single digit for the same reason. And for this precise reason,whenever FIIs withdraw from markets we get heartache.The fact that in language of financial markets,anything that isnt traded doesnt have market value and hence the gold and real estate unless traded or sold cannot be treated as having market value. Looking at FD, that rarely gives positive market adjusted real returns, I believe that we Indians need to learn a lot on investment if we have to grow as an investor economy and not remain as an asset economy. Unless we learn, we wouldnt be able to dominate our own financial markets and offset the impact of FIIs on our lives.

Inorder is the order of the day

When you step out into the city traffic either in Bangalore and Hyderabad in specific, you are hit by traffic mania for the time you are out. How many times have you seen people crossing the road in hurry even when traffic signal turns red???? How many times have u seen vehicles takes the opposite side of the road whenever ur stuck in traffic jam, blocking other side of traffic and making it a mess??? How many times do you find motor cycles and cars tampered making it environmental hazard??? And in how many times of the above will you find an educated violating the rules.
Its understandable when a city bus driver or a cab driver or an autorickshaw breaking the rules,but most of the times may be more than 50% of the times will you find an educated jumping the rules with lot of pride. I was taking a ride with one of my colleague sometime back and found him rushing despite red and I asked him. he said, nuthing sir, This is the way of life and no one bothers.... In most of the cases, you will find a cop helplessly in a corner.
It is bothering to see even educated violating rules and creating inorder on the roads and in other parts of our lives. For ges,we have blamed population and lack of education as menace of our country or rather used the same as an excuse. But here, the educated too behave irresponsibly. No one seems to be caring for the rules. People seem to forget that these rules are set by us for our safety and we dont care. It has become a fashion to jump rules than obey.
I was wondering and thinking what could be the real reason for the inorder of the day. I was wondering if education or lack of education,the real problem of this country. The real reason,after long thought seems to be not education but the way we live and we are brought up. I would rather call it inorder in our lives. It starts from childhood where parents bribe you for your performance in studies. If you come first, we will buy you what we want. It starts in temple where you cant wait in queue and try bribing the security. It starts with bribing in public offices for what they are supposed to do,even if they dont ask for. It is all about impatience. Assume that you are in a public office or in a hospital or any other place where four people are waiting. Just to avoid waiting or to show your superiority, we flash names of people who matter,we try to bribe security and break the lines. Then, about education. Education or opportunities have improved a lot in our country since 90s,where there was only one school,one college in everytime. But public education has bitten the dust. You wont find any concept of public education anymore. We find schools where we have to shell out 50K-1 lac from primary education and it goes on as you grow. It is given even for children that even if they cant clear any public exmination,dad will pay for the seat. Higher you pay,higher is your prestige in the society. The education you buy can earn you a degree,but not culture,values and ethics.
So educated or uneducated,unless the way we live changes I believe that this inorder will continue. As long as impatience in our lives is taken out we will continue to struggle,suffer and keep blaming system and politicians for the plight brought out by us in our own lives.

Are Governments accountable????

We decide our rulers based on the promises they make and credibility they display with their plans for the country,city etc., They may deliver some,may not some promises and come back in next election for the votes. Most of them take up populist developmental works in the last 1-2 years of the tenure, as they believe that public memory is very short and may not remember the work done in first 2 years. Again, they takeup populist developmental works that can bring them into power and not those needed by majority.Again we vote to find ourselves cheated and waiting for the development. I was wondering if we have any recourse and should we have frequent elections which can keep rulers on toes and deliver. Not feasible as it involves huge cost. What else is the recourse??Should rulers have accountability???The money we earn,save or spend most of the times depends on the developmental works taken up by governments. Just for an example,take roads.If a city has better roads we can maintain decent speeds, no bumper to bumper traffic and ultimately saving in money and time as we can get better mileage in whatever vehicle you drive, car bike or public transport. What are governments doing to the citizens by not giving good roads? We spend more and wait for long wasting both money and time. If the governments vouch that they work for the welfare of the people, isnt it correct for them to work towards development that helps the majority people? When they couldnt help us save fuel and money with better roads, do they have a right to punish us by raising fuel prices? This is just an example and the same can be discussed about anything that matters in our lives. My point here is to discuss on accountability of the governments for the BASIC development we can expect and to stress on overall development and not just populist votebank based development. When we buy a TV and if it breaks down in reasonably less time,we sue the company for not able to deliver on the promises they made. Government is educating us by suggesting us to take up with consumer forum and Jaago graahak Jaago. When the rulers who can change fate of people and country dont perform...dont deliver and makes lives miserable,do we have a consumers forum to sue them??? Do we have any tool to counter " THE ONCE IN 5 YEARS" shield the politicians use to fool people????

A new song on summer vacation by Neethu:

You've to say bye to your friends

It's a first day of summer vacation

You donno what you're talking about

it's a first first first day day of fun days

104 days 104 days of summer vacation

you can do whatever you want

you can go to swimming...hang out with friends

chicka gagoo.....I Love You

It's summer vacation

schools out for vacation

My heart is pumping like chicka gagoo

summer vacation are fun days

104 days of summer vacation

schools out so you can do whatever you want

yeah yeah yeah ....yeah yeah

Is Srilankan Crisis over?

Prabhakaran is dead. Is Srilankan crisis over with his death? Entire world is celebrating. Presidents of states are sending in congratulatory notes to Rajpakse. At the same point in time, arent we blind of the fact that thousands of people are dead in the crisis and no one is mourning for them? Arent their lives valuable enough to spend two minutes in their memory? Is srilankan crisis over with Prabhakaran’s death and can we see peace back? Can we see a normal srilanka? Answer would be a big NO.
The crisis in srilanka has started before prabhakaran and would not end after his death. There is no doubt that Prabhakaran and LTTE are terrorist organisations and in no way reflect for betterment of tamils in srilanka. The first mistake done by media and governments is to identify ethnic tamil problem with Prabhakaran and glorify him. The 80’s and early 90’s saw prabhakaran becoming larger than life human being and tamil problem taking backseat. With the assasination of Rajivgandhi, LTTE lost their support and their run for survival started. In the last 30 years of crisis, if there is anyone who got affected a lot it is the srilankan state and tamils living in north. Young children and members of family were recruited for the cause of LTTE and prabhakaran has put lives of people in jeopardy. The meaning of the word leader is misinterpreted with the man like Prabhakaran. The one who puts lives of his own people at stake can never be a true leader, whatever the cause be. Over 61 years 125,000 Tamils have been killed, 900,000 internal refugees have been created and around 1.3 million Tamils have fled the country. There are scores of sinhalese, military and people of various races killed in the crisis. So many leaders have lost their lives. I believe that neither LTTE nor srilankan government ever focussed on resolution of crisis of tamilian people. It had rather become an ego clash or a battle of oneupmanship between srilankan government and LTTE. Not just the srilankan government but also the Indian government and world community was never bothered about tamil community. If so, they would have taken appropriate measures to ensure safety of civilians in the entire war.At the end, prabhakaran is dead but I dont think the crisis is over. Today lives are lost and lakhs of people have become refugees in their own country and in India. The rehabilitation,even if srilankan government and world are serious enough would take many years and would need lot of sincerety and tamilians needs to be convinced of the same, if the same has to succeed. No efforts to bringback normalcy would succeed if the tamilians are not given equality and tamil is given place besides sinhalese. The root of the problem has to be attacked and solution needs to be worked out. Srilankan government should create a machinery which can work on rehabilitation in the north of the country. World community should supervise the same which can bring confidence back with tamilians. Unless tamilians of given confidence on sincerety to solve the problem and workability of the solution proposed,the crisis will be far from over and we may see birth of many prabhakarans.

దేశద్రోహి....

ఇల్లు నాది, ఊరు నాది..

గాలి నాది....నిప్పు నాది....

నీరు నాది, పుడమి నాది....

ఈ నేల లోనే పుట్టినాను..

ఈ ఊరు లోనే పెరిగినాను...

నీరు నన్ను ఆదుకుంటే...

గాలి స్వేఛ్చ ను నాకు ఇస్తే....

ఇల్లు నాదని..ఊరు నాదని...

భాష నాదని హాయిగుంటే...

ఊరు నన్ను తరిమివేసెను...

ఇల్లు నన్ను వెళ్ళగొట్టెను...

గాలి నాది కాదని ద్రోహి నేనని ముద్రవేస్తే...

స్వంతింట్లో బ్రతకడానికి హక్కు లేక...

దుక్కి దున్నే పొలం నన్ను వెక్కిరిస్తే...

దారి లేక, ఆశ చావక ఆయుధం తోడు ఇస్తే...

హక్కులకు, నా ఆశలకు పోరాటమే మార్గమయితే...

తీవ్రవాది నేనని బ్రతకటానికి హక్కు లేదని

రేచు కుక్కల, విహంగాల తోడు తో నను వెంబడిస్తే...

బ్రతుకు ఆశలో బాటసారి గా భూమి పై ఆశ చావక

బుడి బుడి అడుగుల పసిజీవితాలకొక రేపు నివ్వాలని...

ఊరు,గాలి, నిప్పు,నేల నాది నాకు కావాలని

పోరాటమే మార్గమని ప్రాణం ప్రాణం అల్పమంటే...

దేశద్రోహి నీవు అంటూ, బ్రతకడానికి హక్కు లేదని

దేశమే నను చంపివేసే....రాజ్యమే నా అంతు చూసే...

స్వంత ఇంట్లో బానిసలుగా బ్రతకలేక చావలేక...

వేరు వెళ్ళే దారి లేక కత్తి పట్టి పోరు సల్పి...

అమరులయ్యే యువకులతో నేను సైతం పోరుసల్పి....

నను కాదన్న నేల లోనే కలిసిపోతే...గాలి లో ప్రాణం కలిసిపోతే...

జవాబు లేని ప్రశ్న ఒక్కటే... నేను దేశద్రోహి నా....

నన్ను తరిమికొట్టిన నా రాజ్యం..నా స్వరాజ్యాన్ని

హరించిన పాలకులదా దేశద్రోహం...

మహాకవి కి శతవందనాలు...

తెలుగుతల్లి కి ముద్దుబిడ్డడు...తెలుగు కవితకు రేడు ఇతడు...

తెలుగు భూమి కి తిలకమితడు...తెలుగు భాషకే గౌరవమితడు...

నేను సైతం అని ప్రపంచ భాదను తన భాధగా మార్చుకున్న

హృదయమంతా బాధ నింపుకున్న ప్రపంచవాది ఇతడు...

తన మహాప్రస్థానం తో మరోప్రపంచం నిర్మించాలని

తన కవితలతో ఖడ్గసృష్టి చేసిన చైతన్యవాది ఇతడు...

ఈ శతాబ్దం నాదే నంటూ పేద ప్రజల రుదిరఘోష ను

ప్రపంచానికి చాటిచెప్పిన మహాకవి ఈతడు...

శ్రీ శ్రీ అంటే తెలుగుకవిత అని,తెలుగు కవిత అంటే శ్రీ శ్రీ అని

కవితా ఓ కవితా అని కవితాకన్య ను ఆరాధించిన భావికుడితను....

ఓ మహాకవి...ఓ చైతన్యవాది...ఓ విప్లవ కవి....

శతవసంతాలు నింపుకున్న మీకు జోహార్లు పలుకుతూ....

మీ కవితాకన్యక మరో సహస్రవర్షాలు నవయవ్వనంగా..

ఉండాలని ఈ అభిమాని ఆకాంక్ష...

ఉచిత ప్రసంగం......

ఉచితం ఉచితం అని ప్రచారం చేస్తున్న నాయకుడా...
ఓటేస్తే అన్ని ఉచితం అని ఆశపెడ్తున్నపాలకుడా..
వోటు కోసం ఏమి చేసినా సరి అనుకునే ఓ లీడర్ గారు...
గుర్తుంచుకో మా భారతీయులు బెగ్గర్లు కాదని....
అర్ధం చేసుకో మాకు వ్యక్తిత్వం ఉందని...
విద్యుత్ ఉచితం, నీరు ఉచితం, గాలి ఉచితం,
డబ్బు ఉచితం, ఆఖరికి బ్రతకడం కూడా ఉచితమేనా...
నవభారత హృదయం కోరుతోంది అభివృద్ది...
యువభారతం కోరుతోంది నిజాయితి....
రంగులు మార్చే ఊసరవెల్లుల రోజులు ఇకలేవు...
ఆశలు పెట్టె నాయకులను తరిమే సమయమిది...
ఈ రోజు కడుపు నింపే భోజనం నాకొద్దు...
ప్రతిరోజు ఆకలి తీర్చే జీవితం కావాలి....

కొనసాగుతున్న యుద్ధం...

అడుగడుగునా దాడులు...ప్రతిక్షణం మరణాలు...

ఒక వైపునుండి బాంబులు....మరో వైపు నుండి షెల్లింగ్లు...

దూసుకొచ్చే సైనికులు....మరణించే ప్రజలు...

ఊళ్లకు ఊళ్ళు మాయం అయిపోతుంటే

వందలకు వందలు శవాలు గుట్టలుగా పోగవుతుంటే

పసిపిల్లలు....వృద్ధులు....గర్భిణి స్త్రీలు...ఏమి చేసారు వీళ్ళు...

తిండి కోసం పని చేసుకుంటూ...రోజు గడిచేందుకు పోరాడుతూ..

బోసి నవ్వులు నవ్వుతూ...కొత్త భవిష్యత్తు కలలు చూస్తూ...

అమ్మ ఒడిలో హాయిగా నిదురపోతూ...

బయటకు వెళ్ళిన పతి కోసం ఎదురు చూస్తూ...

ఆకసం లో విహంగం మృత్యువును కిందికి విడిస్తే....

ఒక్క క్షణం అంతా భస్మం అయిపోతే....

ఒక్క క్షణం లో అన్ని ఆశలు ఆవిరి అయిపోతే...

ఒక్క క్షణం లో బంగారు భవిష్యత్తు అంధకారం అయిపోతే...

రక్షకులే భక్షకులై పాలకులే రాక్షసులై...

ప్రాణాలు తీసుకుంటే...ఇంకెక్కడి దేశమది...

ఇంకెక్కడి రాజ్యమిది...

నాకిది కావాలంటే తండ్రి చంపేస్తే....

తప్పు చేస్తే తల్లి తల తీసేస్తే...

ఆ ప్రేమకు ఎక్కడ అర్ధం...

ఇక ఆ కుటుంబానికి ఏది పరమార్ధం...

ఏలే వాళ్ళు ప్రజలకు తల్లితండ్రులు కారా?

ఐతే మరి ఎందుకు ఈ దారుణం...

దేశం లో సాగే యుద్ధం లో ఆవిరయ్యే

అమాయకుల ప్రాణాలు...

ప్రభుత్వం చిట్టాలో తీవ్రవాదుల శవాలు...

తిండిలేక... మందులేక మరణించే మరికొందరు...

కనిపించరా వీరు మీకు ఏలికలూ...

శ్రీలంక అయినా, ఇరాక్ అయినా...

ఆఫ్ఘానిస్తాన్ అయినా...

ప్రాణం విలువ ఒక్కటే... యుద్ధం ఫలితం ఒక్కటే...

వేర్పాటువాదం సామ్రాజ్యవాదం మనలను యేలుతుంటే...

ప్రాణాలకు ఏది ఇక రక్షణ...జీవితాలకు ఏది ఇక భీమా..

( శ్రీలంక లో, ఇరాక్ లో, ఆఫ్ఘానిస్తాన్ లో,ప్రపంచం లో అన్ని మూలలలో యుద్ధానికి బలవుతున్న ఎందఱో అమాయక ప్రజలకుశ్రద్ధాంజలి.... మొగ్గలోనే వాడిపోతున్న ఎందరో పసిపిల్లల బంగారు భవిష్యత్తు కు ఇదే నా అశ్రుతప్త శ్రద్ధాంజలి)

A news post in Sakshi News paper... Picture of My grandfather Shri K. narasingarao welcoming jawaharlal nehru is published.

డబ్బు...డబ్బు...డబ్బు...

డబ్బు...డబ్బు..డబ్బు...
కట్టలుగా....గుట్టలుగా....దొంతరలుగా డబ్బు...
ఎక్కడ చూసినా డబ్బు...ఎక్కడ వెదికినా డబ్బు...
లెక్కలేనంత డబ్బు.....
ఎన్నికలంటే ప్రజభిమానానికి కొలబద్దలు కాక
ధనవంతుల బలానికి పోటీలయితే
వోటుకు డబ్బు సమాధానమయితే
ఎన్నికలంటే డబ్బుపండగలు కాక మరేమిటి...
ఒకవైపు గుట్టలుగా దొరులుతున్న డబ్బు....
మరోవైపు ఆకలితో మండుతున్న కడుపులు...
ఒకవైపు యేరులాగా పారుతున్న మందు సీసాలు...
మరో వైపు తాగేందుకు నీళ్లు లేని గొంతులు....
ఎన్నికలలో పోటీ కి అర్హత డబ్బు అయితే...
ప్రజాభిమానానికి నిచ్చెన మందు సీసాలయితే.....
ఎన్ని ఎన్నికలొస్తే ఏమి లాభం...
నరజాతి చరిత్ర సమస్తం స్వజాతి పీడనం...

నా కలలు...

నా కనులలో కలలు మెరుస్తున్నాయి...
కలలలో పంచవర్ణ స్వప్నాలు...
స్వప్నాలలో ఆశల సౌధాలు...
బ్లాక్అండ్ వైట్ నుండి ఈస్ట్ మాన్ కలర్ లోకి మారి
నను వెంటాడుతున్న కలలు....
మాయాబజార్ తో మొదలై మేఘసందేశం తో బలపడి...
ఖైది తో బాల్యాన్ని దాటి...గీతాంజలి తో టీనేజ్ లోకి అడుగుపెట్టి...
శివతో ఆవేశాన్ని, ఆలోచనను తోడు చేసుకొని...మరింత పెద్దవై
నా కలలు నన్ను వెంటాడుతున్నాయి...
ఒక్కోసారి లాంగ్ షాట్లు, మరోసారి క్లోస్అప్ లో....
ఒక్కోసారి కామెడీ , ఇంకో సారి మెలోడ్రామా..
ఒక్కోసారి లవ్ స్టొరీ, మరోసారి అక్షన్
నా కలలు నన్ను డామినేట్ చేస్తూ
నన్ను శాసిస్తున్నాయి...

ఎన్నికలు వస్తున్నాయి...

ఎన్నికలొస్తున్నాయి ...వస్తున్నాయి...వస్తున్నాయి....

ఐదేళ్లకు ఒకసారి వచ్చే పండగలు వస్తున్నాయి

కోటిఆశలను శతకోటి వాగ్దానాలను తీసుకొని వస్తున్నాయి....

ఐదేళ్లకు ఒకసారి ప్రజలను నాయకులకు గుర్తు తెచ్చే...

పండగలు వస్తున్నాయి...

అన్ని ఉచితంగా ఇస్తామంటారు....

సామాజిక న్యాయం తెస్తామంటారు

ప్రజలే దేవుళ్ళు అంటారు....సమాజమే దేవాలయం అంటారు...

ప్రజల జీవితం లో మార్పు తెస్తామంటారు...

ప్రజల సమస్యలకు తామే సరయిన సమాధానం అంటారు...

అభివృద్ది అంతా తమతోనే అంటారు....

అమ్మ వోటు వెయ్యి... అయ్యా వోటు వెయ్యి అని

మెర్సిడెజ్ బెంజ్ లు, స్కోడా లు వదిలేసి

పాదయాత్రలు చేస్తారు...

ఐదు నక్షత్ర పాకశాలలు వదిలేసి...

రోడ్డు పక్కనే మీతోనే మా భోజనం అంటారు...

ప్రజలలో మమేకం అవుతారు...

వోటు కోసం ఏమైనా చేస్తారు...

మందు పోయిస్తారు... పచ్చనోటు ఇస్తారు...

మహిళలను దేవతలంటారు..

సీమంతాలు చేయిస్తారు...

ఎన్ని అడ్డదారులయినా తొక్కుతారు...

ఎన్నికయితే ఐదేళ్ళ వరకు తిరిగి చూడరు...

ఎన్నికలంటే ప్రజాభిమానానికి కొలబద్దలు ఒకనాడు....

ఎన్నికలంటే ధనానికి, బలగానికి పోటీలు ఈనాడు...

ఎంత డబ్బు చల్లితే అంత పెద్ద నాయకుడు అవుతాడు...

ఎంత దాదాగిరి చేస్తే అంత బలవంతుడు అంటారు....

విలువైన వోటు పచ్చనోటు కు సారాప్యాకెట్ కు అమ్ముడుపోతే...

ఏది ప్రజాస్వామ్యం...ఎక్కడుంది ప్రజలరాజ్యం....

రెండో స్వాతంత్ర్య సమరం...

ఏమిటి ఈ దౌర్జన్యం.... ఏమిటి ఈ దుర్మార్గం.

మనవాళ్ళే పగవారై గొంతుకలు కోస్తుంటే...

మనఇల్లే చెరసాలయిమమతలు దూరం చేస్తుంటే...

ఇంతకన్నా దౌర్భాగ్యం ఏముంది...

ఇంతకన్నా దుర్మార్గం ఏముంది...

నా ప్రాంతం గొప్పంటే నా ప్రాంతం గొప్పని....

నా కులం గొప్పంటే నా కులం గొప్పని...

ప్రేమలస్థానంలో వైషమ్యాలు...

ఆనందం స్థానం లో ఆవేశాలు...

ఇదేనా గాంధీజీ కోరుకున్న స్వాతంత్ర్యం...

పరజాతి చేతులనుండి మనజాతి చేతులలో

బానిసయిన భారతజాతి..

మనవాళ్ళే డయ్యర్ లు అయ్యి మనవాళ్ళను చంపుతూ...

జలియన్ వాలా బాగ్ లు తయారు చేస్తుంటే...

ఇంతకంటే ఉందా దుర్మార్గం...

ఇంతకంటే ఉందా దౌర్జన్యం...

ఈ ఆవేశాల నుండి.... ఈ అసూయల నుండి....

ఈ దుర్మార్గం నుండి...ఈ దౌర్జన్యం నుండి....
ఈ మనదేశపు శత్రువుల నుండి...

మన దేశాన్ని...మన భవిష్యత్తు ను

మన ప్రేమలను... మన ఆత్మీయతలను

కాపాడుకునేందుకు చెయ్యాలి...

రెండో స్వాతంత్ర్య సమరం....

తీసుకురావాలి అరమరికలు లేను కొత్త ప్రపంచం...

మేరా భారత్ మహాన్ అని గొంతు చించుకు అరిచేలా...

వందేమాతరం అని దిక్కులు పిక్కటిల్లేలా..

దేశమాత పై ప్రేమ ను చూపిస్తూ....

మనజాతి గొప్పతనాన్ని అన్నిజాతులూ గుర్తించేలా...

చెయ్యాలి రెండో స్వాతంత్ర్య సమరం....

వెలుగు....

అహంకారం మనిషి లోని వికాసాన్ని ఆపినప్పుడు...
అజ్ఞానం మనిషి ఆలోచన ను ఎధగనివ్వనప్పుడు
స్వార్ధం మనిషి లోని సేవాగుణాన్నిచంపివేసినప్పుడు...
కృతిమత్వం జీవితంలోని సహజత్వాన్ని తరిమివేసినప్పుడు....
కావాలి ఒక వెలుగు.... జీవితచక్రాన్ని మార్చేందుకు....
రావాలి కొత్త వెలుగు ...మనిషి దృక్పధాన్ని మార్చేందుకు....

ననుగన్న తల్లి నా రాయలసీమ

ననుగన్న తల్లి నా రాయలసీమ

రతనాలసీమ ఈ పుణ్యభూమి...

నల్లరేగడితో పసిడిపంటలనెలఈ సీమ...

ననుగన్న తల్లి నే కన్నతల్లి రాయలసీమ...

తిరుపతివెంకన్న ఆశీర్వదించగా...

శ్రీశైల మల్లన్న చల్లంగా చూడగా...

మంత్రాలయ రాఘవెంద్రుడే మహిమలను పంచగా...

అహోబిలనరసింహుడు అహంకారాన్ని వదించగా...

ప్రశాంతినిలయం లో సత్యసాయి విశ్వశాంతిని పంచగా...

శ్రీకృష్ణదేవరాయల రతనాలసీమ ఇది....

నన్నుగన్న తల్లి నా రాయలసీమ..

పదకవితాపితామహుడు అన్నమయ్య పుట్టింది ఇక్కడే...

సంకీర్తన సామ్రాట్ త్యాగరాజు మూలాలు ఇక్కడే...

యోగివేమన శతకాలు రాసింది ఇక్కడే...

పోతులూరి వీరబ్రహ్మేంద్రుడు కాలజ్ఞానం రాసింది ఇక్కడే....

పోతన రామాయణం రచన సాగింది ఇక్కడే....

సరస్వతి దేవి వసించిన భూమి ఇది...

సాహితి సంస్కృతుల పట్టుగొమ్మ ఇది...

నన్ను కన్నతల్లి నే కన్నా తల్లి రాయలసీమ...

పౌరుషాల పోరుగడ్డ కడప ఒక వైపు...

నవనందుల నంద్యాల మరో వైపు....

ఆధ్యాత్మికనెలవు చిత్తూర్ మరో వైపు....

నల్లరేగడి సీమ అనంతపురం మరో వైపు...

మాట ఇచ్చినా మేమే...కత్తి తీసినా మేమే...

భక్తిలోనా మేమే... భావం లోన మేమే....

ఆతిధ్యానికి మేము పెట్టింది పేరు...

ననుగన్న తల్లి నా రాయలసీమ...

గాడిచర్ల హరిసర్వోత్తమరావు కన్నతల్లి ఇది...

కాదర్బాద్ నరసింగరావు పుట్టినభూమి ఇది....

నీలం సంజీవరెడ్డి జన్మభూమి ఇది...

కట్టమంచి రామలింగారెడ్డి చదువు పంచిన సీమ ఇది...

జిడ్డు కృష్ణమూర్తి జన్మించిన నేల ఇది....

నన్ను గన్న తల్లి నా రాయలసీమ...

ఈ తల్లి ఒడిలో పుట్టే అదృష్టం....

ఈ సీమనీరు తాగే పుణ్యం....

ఈ జన్మకే కాదు మరు జన్మ లోను కావాలి..

ఈ తల్లి సేవ లో నా జన్మ పునీతం కావాలి...

యమపురికి ప్రయాణం

జనం పరిగెడుతున్నారు....క్యూలు తెంచుకొని...
ఖాళీలు ఏమి లేవు...అంతా వెయిటింగ్ లిస్టు...
అక్కడికి వెళ్లేందుకు బస్సులు లేవు..రైళ్ళు లేవు...
అక్కడికి వెళ్ళాలని ఎవరికీ ఉండదు....
న్యూయార్క్ బెంనింగ్టన్ లో పదిహేను మంది...
పాకిస్తాన్ లోని చక్వాల్ లో ముప్పై ఐదు మంది..
శ్రీలంక లో మూడువందల యాభై మంది...
మరోచోట కుటుంబం ఆత్మహత్య...
ఇంకో చోటు బస్సు పల్టి కొట్టి ముగ్గురి మృతి...
రహదారులే మృత్యు శకటాలయితే...
తీవ్రవాదం కట్టలు తెంచుకుంటే...
ప్రభుత్వాలే యమకింకరులయితే...
నూరేళ్ళ జీవితాలకు స్పీడ్ బ్రేకర్ లు ఎన్నో...
ఎన్నో ఆశలను కోరికలను పురిటిలోనే చంపేస్తే...
అన్నిటికన్నా పెద్ద క్యూ యమపురికే....

మా అమ్మమ్మ..

వెన్నెల కే రూపమొస్తే ఆమె అవుతుందేమో...
చంద్రుడు చిరునవ్వు నవ్వితే....
ఆ నవ్వు లో హిమవన్నాగం మెరిస్తే...
ఆ మెరుపులోని జీవం ఆమె కళ్ళలోనే చూడచ్చేమో...
సముద్రం విశాలం తెలియదు కాని...
ఆమె హృదయం మరింత విశాలం...
ప్రేమ ఆమె బాష... అనురాగం ఆమె శ్వాస...
నాకిది కావలి అని అడగకముందే...
మాకేం కావాలో ప్రత్యక్ష్యం...
ఆమె మార్గదర్శనం మాకు ఆదర్శం..
ఆమె ఆలోచనలు మాకు మార్గదర్శనం...
ఆమె తో గడిపిన జీవితం అజరామరం..
ఆమె లేని లోటు పూడ్చలేని అగాధం...
ఆమె కు అక్షరసుమాంజలి...
అమ్మమ్మా... నీకు నా వినమ్రవందనం...

మార్పు రావాలి

ఒక మార్పు రావాలి.....

అభివృద్ది కి మరో పేరు తేవాలి...

అభివృద్ది అంటే సెల్ ఫోన్లు, ఇంటర్నెట్ లే కాదు...

సంక్షేమం అంటే రియల్ ఎస్టేట్, ఐ టీ పార్కులు, సెజ్ లే కాదు...

అభివృద్ది అంటే అందరు బాగుండడం..

సంక్షేమం అంటే ఉచిత పధకాలు కాదు...

అభివృద్ది అంటే శాశ్వతంగా మార్పు తేవడం...

ఒకరో, ఇద్దరో మారితే అభివృద్ది అయిపోతే...

వంద కోట్ల భారతీయులలో కోటిమంది కి తిండి దొరికితే..

ఏ దేశం కూడా అభివృద్ది చెందదు...

నాకుందని చెప్పడం, చూపించడం గొప్ప కాదు...

నీకున్నది పంచడం, మంచిని పెంచడం నీ ధర్మం...

సుజలాం, సుఫలాం అని పాడడమే కాదు...

అందరు మనస్పూర్తిగా పాడేలా చెయ్యాలి...

ఎదుట కనిపించే నిజాన్ని చూడకుండా..

కనులు మూసి స్వప్నం లో బతుకుతూ...

ఇదే అభివృద్ది అనుకుంటే పొరపాటు....

స్వార్ధం తో నీ కోసం బ్రతుకుతూ...

సంపద నే పరమార్ధం అనుకుంటూ..

నేనోక్కడు బాగుంటే చాలనుకుంటే...

ఎప్పుడు రావాలి సంక్షేమ భారతం...

ఎప్పుడు కావాలి సుసంపన్న భారతం...

అందుకే నేస్తం... మార్పు రావాలి...

స్వార్ధాన్ని కట్టిపెట్టి నీకున్నది పంచు....

సంపదనే కాదు విజ్ఞానం కూడా...

ఒకసారి చేసేది సహాయం అవుతుంది...

శాశ్వతంగా మార్పు తెస్తే అభివృద్ది అవుతుంది...

ఈ మార్పు కు అభివృద్ది కి ఈ క్షణం నాంది కావలి...

సంక్షేమ భారతానికి, సుసంపన్న భారతానికి పునాది వెయ్యాలి....

Neethu's second song

(Neethu's second song. One day neethu got up early in the morning before sunrise and told this song to her mom looking at sunrise. Yesterday i was reading lord Hanuman praising sun when he saw sun first time. It totally reflects the same.)

The Sun is bright everytime I look at it

It's like an yellow apple on the tree

You know how you feel it when you see it.

It's so wonderful that you'll like it

Just before the sunrise you can see the Sun rise

Our heart is so happy when we see the Sun

Birds are chirping...It's a beautiful natural world

It's a beautiful sunny spring

The flowers are beautiful

Everytime you see the bright Sun,birds and flowers

you feel the love the heart is filled with the natural and feel like the earth is hugging you

నా ఆశ.. నా శ్వాస...

నా కలలకు కళ్లు వస్తే...
నా ఆశలకు రెక్కలు వస్తే...
నా ఆలోచనలకు ఊపిరి పోస్తే..
నా ఆదర్శాలకు కాళ్ళు వస్తే....
సమాజాన్ని ఒక దేవాలయం లా...
సంఘం లో అందరు కుటుంబం లా...
కులంలేక మతం లేక...
అందరు ఒకటై...అంతాఒకరై
అసమానతలు దూరం చేసి...
దురభిమానానికి కళ్ళెం వేసి...
ప్రేమ అనే తులసి మొక్కకు నీళ్లు పోసి పంచుతా...
ఆప్యాయతలనే సంజీవినితో
ఈ మృత సమాజానికి ఊపిరి పోస్తా..
ఇదే నా ఆశ... ఇదే నా శ్వాస...

మార్చుకో.. నీ జీవనగమ్యం...

నేను నావాళ్ళు అని

స్వార్ధం తో ఆలోచించే ఓ మనిషి....

నా ఆస్తులు...నా సంపాదన అని

యాంత్రికంగా జీవించే ఓ మనిషి....

పక్కవాడికి ఏమైనా పర్లేదు...

నేను బాగుంటే చాలని ఆలోచించే ఓ మనిషి...

ఆలోచించు ఒకసారి....నీ జీవిత సారం...

ఇరుకైన మనసుతో చిన్నవైన కుటుంబాలలో

మమతలు కరువై, బంధాలు మరుగై

మానసికంగా బలహీనమైన ఓ మనిషి...

ఆలోచించు ఒకసారి...నీ జీవన గమ్యం...

పంచుకుంటే పెరిగేది ప్రేమ...

తుంచుకుంటే తెగేది బంధం....

ఒక్కడిలా ఎన్నాళ్ళీ జీవితం...

పంచుకో నీ జీవితాన్ని అందరితో...

పెంచుకో ఆప్యాయతల ఆస్తులను...

అవుతావు నువ్వు అభిమాన లక్షాధికారి...

లేకుంటే అవ్వాలి నిర్లక్ష్యపు అంతానికి సాక్ష్యం..

ఆలోచించు సోదరా నీ జీవిత సారం...

మార్చుకో ఇకనైనా నీ జీవన గమ్యం...

నేటి రాజకీయం...

స్థిరత్వం ఇస్తామని ప్రమాణాలు చేసే నాయకులకు...

స్థిరత్వానికి అర్థం తెలియదు...

ఈ రోజు ఇక్కడ... మరో రోజు అక్కడ...

స్వార్ధానికి మరోపేరు రాజకీయమైనప్పుడు...

మోసానికి మారుపేరు రాజనీతి అయినప్పుడు...

రాజకీయ కుప్పిగంతులకు అంతముండదు...

స్నేహుతులుందరు.....శత్రువులు ఉండరు...

కుర్చీ నే స్నేహితుడు....అధికారం బంధువు...

అధికారం ఎక్కడుంటే ఆ రంగులు మార్చే ఊసరవెల్లులు...

ప్రజా సమస్యలకు సమయముండదు....

పొత్తులకే సమయం అంతా ఉంటుంది...

ఈ రోజు మిత్రుడు అవుతాడు రేపు ప్రత్యర్ధి...

లేదు ఎలాంటి నీతి....లేదు నియమం...

ఉన్నదొక్కటే అధికార దాహం....

ఎన్నికలొస్తే ప్రజలే దేవుళ్ళు...

ఎన్నికైతే ఆ ప్రజలకే పంగనామాలు...

ఇక ఐదేళ్ళు కాంట్రాక్ట్లు...వ్యాపారాలు..

సంపాదన లో రాజకీయ గుంటనక్కలు

మారుస్తారు పార్టీలు తమ స్వార్ధానికి

చట్టసభ లో విలువైన సమయం నిద్రకే అంకితం...

ఐదేళ్ళకొకసారి గుర్తొస్తాయి ప్రజల వెతలు.....

ఇదే ఈనాటి రాజకీయం...

ఇదే ఈనాటి నాయకుల నైజం....

అంధ ఘోష....

అమ్మ... ఈ ప్రపంచాన్ని చూడలేకపోతున్నా

నాన్నా........ అందాలను ఎందుకు చూడలేను నాన్నా...

లోకమెంతో అందంగా ఉంటుందని...

అవి చూసేందుకు రెండుకళ్ళు చాలవని

చెప్తుంటే విని కుమిలి కుమిలి ఏడ్చాను...

అందమైన హిమవన్నగాలు... అమరమైన గంగా పరవళ్ళు...

వెన్నెల రాత్రులు...స్వచ్చమైన మల్లెల అందం...

శ్రీ వేంకటేశ్వరుని అమర రూపం....

ఇవేవీ చూడలేకపోయానే అని ఎంతో బాధపడ్డాను

దేవా.. ఏమి నేను చేసిన పాపం అని అర్ధించాను...

ఈ లోకం చూడలేని జీవితం అని రోదించాను....

కాని అమ్మా.......

ఆసిడ్ బాటిల్స్ తో అబలలను వేదించే లోకమిదని...

అన్యాయం న్యాయం అయి పాలించె రాజ్యమిదని....

అడుగడుగునా భూ ఆక్రమణలు...

కలుషితమైన గంగా జలాలు....

కులమని,మతమని తన్నుకునే కుంచిత హృదయాల లోకమిదని...

తెలియక రోధించానమ్మ...

లోకాన్ని చూడలేకపోవడం అంధత్వం కాదని...

లోకంలోని అన్యాయాలను చూడకపోవడం

నిజమైన అందత్వం అని తెలుసుకున్నాను...

ఈ లోకంలోని దారుణాలను చూడకుండా

ఈ అందత్వం అనే వరాన్నిచ్చిన ఆ

పరమేశ్వరునికి ధన్యవాదాలు చెప్పుకుంటున్నానమ్మా..

( ఈ టీవీ లో బ్లాక్ ప్రోగ్రాం లో అంధుల ప్రదర్శన అనంతరం హృదయ స్పందన)

బాపూజీ కళ్ళలో సారాచుక్కలు

ఎంత దౌర్బాగ్యం.... ఎంత దారుణం
పరజాతి చెరనుండి జాతి ని విడిపించిన
బాపు ఆస్తులు పరజాతి చెరలో....
వెలకట్టలేని వస్తువులకు వేళ కడుతూ ఉంటే...
మద్యనిషేధం కోసం పోరాడిన బాపు ని
చెర విడిపించింది సారా ధనం
ఎంత దౌర్భాగ్యం...ఎంత దారుణం...
ఏరి ఆయన అడుగుజాడల్లో నడిచే గాంధేయ వాదులు...
ఏరి ఆయన దేశం లో ఆయన ఫోటో తో
కోటీశ్వరులైన అంబానీలు, టాటాలు....
ఎక్కడ ఈ దేశాన్ని ఏలే పాలకులు...
ఎంత దౌర్భాగ్యం... ఎంత దారుణం...
ఆయనను స్వతంత్రుడను చేసేందుకు...
సారా ధనం తప్ప ఈ దేశంలో మరే ధనం లేదని తెలిసి
ఆ అహింసా మూర్తి... ఆ జాతిపిత కళ్లు...
కన్నీళ్లు కాక సారా చుక్కలు కారుస్తున్నాయేమో...

కాదర్ బాద్ నరసింగరావు

సమాజం ఆయనకు దేవాలయం... సంఘం ఆయన ఇల్లు...

దాతృత్వం ఆయన లక్షణం, బ్రాతుత్వం ఆయన ఆశయం...

అందరు చదువుకోవాలని ఆయన కోరిక....

పట్టెడన్నం లేకుండా ఎవరూ అలమటించకూడదని ఆయన ఆశ....

అంతరానితం పారద్రోలాలన్నది ఆయన లక్ష్యం...

సమాజం లో అందరిని ఒక అన్నగా, ఒక చెల్లి గా..

ఒక అమ్మగా అందరి సౌఖ్యం చూసిన మహామనిషి

ఆయనే కీ!శే! కాదర్ బాద్ నరసింగరావు గారు.....

ఊరూరా హరిజన హాస్టల్ లు..

వాడవాడలా సహపంక్తి భోజనాలు....

పాఠశాలలకు స్వంత భూములు...

దేవస్థానాలకు...మసీదులకు అంకురార్పణ లు...

కులవివక్ష ను ఎదిరించి, విద్య అవసరాన్ని గ్రహించి...

ఎన్నో ఇళ్ళలో దీపాన్ని వెలిగించిన మహా మనిషి..

స్వార్ధం నాది కాదని... నిస్వార్ధం నా మార్గం అని...

నవరత్నాలను కన్నతండ్రి... సమాజం లోని

అందరిని తన బిడ్దలానుకున్నడు...

బడుగు జీవితాలలో విద్య ను నింపి వెలుగు ప్రసరించాడు....

భారతమాత సేవలో జైలు లో మగ్గుతున్న స్వతంత్రయోధుల

కుటుంబాల ఆకలిని ఆదుకున్న ఆదర్శమూర్తి ...

గాంధి, నెహ్రూ మార్గం లో దేశసేవ, సంఘసేవ

విద్యసేవ నేర్పిన నిజమైన స్వతంత్ర యోధుడాయన..

ఈ కాలంలో ఇంక జరుగుతున్న వివక్షలను

ఆ కాలంలోనే నిర్మూలించిన దార్శనీకుడు ఆయన...

మా అందరికి ఆదర్శం, మార్గదర్శనం ఆయన చూపిన మార్గం..

ఆయన వంశంలో పుట్టడమే మా పూర్వజన్మ సుకృతం...

మాకు దారిచూపి, మీ కీర్తిని మాకు పంచిన మహాత్మా..

మా పితామహా...అందుకోండి అక్షరాలతో

నా పాదాభివందనం...

నా ఆశ

ఏమండి రెడ్డిగారు ఏంచేస్తున్నారు????

ఏమయ్యా రాజు బాగున్నావా.....

అయ్యా శాస్త్రిగారు భోజనం అయ్యిందా!!!!!!!

సలాంవాలేకుం సాయిబు గారు...క్యా ఖబర్....

కులంపేర మతంపేర పిలుచుకునే సమాజం..

మానవత కు కడుతోంది శాశ్వతంగా సమాధి..

కులమేదో తెలియనంతవరకు అంతా ఒకే..

కులమేదో తెలిస్తే నీవు నేను ఇండో పాకే

మతమేదో చెప్పకుంటే నీవు నేను భాయి భాయి...

మతమిదని తెలిస్తే ఈ దోస్తీకి బై...బై...

ఎందుకీ దూరం...ఎందుకీ ద్వేషం...

నీ రక్తం నా నెత్తురు ఒకే రంగు..

నీ నీరు నా నేల ఒకే గూటి పక్షులే..

మన రక్తం.. మన గాలికి కులం తెలియనప్పుడు

మన నీరు... మన నేల కు మతం లేనప్పుడు...

ప్రపంచపు సరిహద్దులు ఇంటర్నెట్ చెరిపేస్తే...

మనుషుల మద్యం దూరం సెల్ ఫోన్ దగ్గర చేస్తే...

ఏ కులం గురించి నీ బాధ నేస్తం...

ఏ మతం గురించి నీ యుద్ధం సోదరా...

కులాలకు మతాలకు అర్థం చెరిపేసి

నీ కులం మానవకులమని

నీ మతం విశ్వమతమని

చెప్పేరోజు వస్తుందన్న ఆశ నాది..

రావాలన్న కోరిక నాది...

నాయకుల పర్యటన- ట్రాఫిక్ జామ్ లు

అయ్యగారు వస్తున్నారు అడ్డం జరగమ్మ...

అమ్మగారు వస్తున్నారు... కాస్త ఆగు బాబు...

అయ్యగారి సేవలో యావత్ నగరం

సామాన్య జీవితాలకు కాసేపు విరామం...

ఆఫీసు కు లేట్ ఐతే అయ్యవారి చిరాకు

ఆస్పత్రికి చేరకుంటే ప్రాణానికే ప్రమాదం...

బస్సులన్నీ అమ్మగారి సేవకే...

పోలిసులంతా అయ్యగారి రక్షణకే

ఊపిరిపీల్చాలన్నా అయ్యగారు దాటాలి..

షాపింగ్ కు వెళ్ళాలన్నా అమ్మగారు వెళ్ళాలి...

ట్రాఫిక్ జామ్ లో సామాన్యుడి జీవితం...

ఆడకత్తెర లో పోకచెక్క చందం...

ప్రజాసేవ అంటారు ప్రజలతో సేవ చేయుంచు కుంటారు...

వీళ్ళ చుట్టూ వందమంది పోలిసులు...

వంద మంది ప్రజలకు లేరు ఒక పోలిసు...

రక్షణ అంతా నాయకులకైతే సామాన్యుల గతి ఏమి...

సేవ అంత స్వాములకైతే ప్రజలకు రక్షణ ఏది....

సౌకర్యాలన్నీ దొరలకు కల్పిస్తూ

అసౌకర్యలన్నీ మాకు ప్రసాదం ఇస్తున్నారు...

అసలు ప్రజాసేవ చేస్తున్నది మీరా..

నాయకుల సేవ చేస్తున్నది మేమా...

ఎప్పుడిస్తారు ఈ ట్రాఫిక్ జామ్ లకు విరామం...

ఇస్తారా ఈ సామాన్యుడి జీవితానికి కొంత సమయం...

దేశమాత పిలుస్తోంది

దేశమాత పిలుస్తోంది సోదరా కదలిరా

మాతృభూమి పిలుస్తోంది తమ్ముడా కదలిరా...

తెల్లదొరల బానిసత్వ శృంఖలాలు తెంచుకుంటే

నల్లదొరలు వచ్చారు...

పరుల పీడ వదిలిందంటే మనవాళ్ళే

వంచకులయ్యారు..

దేశమంటే మట్టి కాదన్న గురజాడ ను వెక్కిరిస్తూ

దేశంలోని మట్టినంతా దోచుకుంటున్నారు...

రింగురోడ్ల పేరుతో ఎస్ఈజెడ్ ల సాకుతో

ఐటీ పార్కుల వంకతో భూమి పంచుకుంటున్నారు...

అడవులన్నీ నరికేస్తే...పొలాలన్నీ అమ్మేస్తే...

అయిపోదా ఈ దేశం కాంక్రీట్ అడవి...

మారిపోదా ఈ ఊరొక వేడికొలిమి....

వెచ్చనిరాత్రులను చల్లగా మార్చే శీతలపవనాలేక్కడ...

హాయిగా పరుచుకునే వెన్నెల రాత్రులేక్కడ...

ఎత్తైన మాల్స్ లో ఇరుకైన మల్టిప్లెక్స్లలో

పిల్లల బాల్యం బందీ అవుతోంది..

అపార్ట్ మెంట్ ల లిఫ్ట్ లలో, కార్టూన్ నెట్ వర్క్ లలో

దోబూచులాటలు, అష్టాచెమ్మలు కాలం చేసాయి...

అభివృద్ది మంచిదే, ఎదగడం మంచిదే...

మూల్యం గా జీవితాలు చెల్లించకు...

ప్రకృతి మాత ను బందించాలని చూడకు

వికృతి అయి కాటేస్తుంది....

అడవులను ఊరుగా మార్చబోకు

వనం పామై పగబడుతుంది...

దేశమాత పిలుస్తోంది సోదర కదలిరా...

మాతృభూమి పిలుస్తోంది తమ్ముడా కదలిరా...

మన ప్రకృతి, మన పచ్చదనం కాపాడే

ఉద్యమం మొదలుపెట్టి మేలుచేయ్యి...

మొక్కనాటి, విత్తు వేసి రాబోయే

కాలంలో బాల్యాన్ని కాపాడు....

చిట్టితల్లి....

సుషుప్తం లోంచి చైతన్యం లోకి

బోసి నవ్వులతో ఎన్నో ఆశలతో...

అడుగుపెడ్తోంది ఓ పసిపాప...

అమ్మ పొత్తిళ్ళలో సురక్షితంగా

ప్రపంచంలోని ప్రేమను అనుభవిస్తూ...

చిరునవ్వులు రువ్వుతున్న చిట్టితల్లి
ఎలా చెప్పను నీకు ఈ ప్రపంచం

నీ అంత పవిత్రం కాదని...

ఎలా చెప్పను నీకు ఇక్కడ ద్వేషాలే కాని
ప్రేమలు లేవని...

అందమైన భవిషత్తు కలలుకనే పసిపాప

ఉగ్రవాద భూతం నీపై నుందని గుర్తుంచుకో...

లోకమంతా నీ నవ్వులంత స్వచ్చమనుకునే చిట్టితల్లి..

కుట్రలు, కుతంత్రాలు ఇక్కడున్తాయని గమనించు...

నీ బోసినవ్వు మా మనసులు మార్చాలని...

నీ చిట్టి చేతులు మా చేతలు మార్చాలని

నీతోనైనా ఈ ద్వేషాలు ప్రేమలుగా మారాలని

నీ చిన్నిగుండె తోడుగా నా ప్రార్థన తల్లి

అఖండభారతం...

దేశమాత కుత్తికలో కత్తులు దించి
దేహాన్ని పంచుకోవాలనే దుర్మార్గులు...
భాయి భాయి అనే బంధువులను
శత్రువులుగా మార్చే నీతిలేన్ని నాయకులూ...

భాష ముఖ్యం అన్నారు... ముక్కలుగా చేసారు...
ఉత్తరమా...దక్షిణమా ఏది నీ ఇల్లు అన్నారు...
వైషమ్యాలు రేపారు....
అందరికి స్వంతమైన నీరు నాది అన్నారు...
స్వార్ధం తో ప్రకృతి ని బందించాలని చూసారు...
సోదరుల మధ్య విద్వేషాలు తెచ్చారు...
హాయిగా బ్రతుకుతున్న జీవితాలను
కులం కత్తి తో పొడిచారు...
నా కులం గొప్ప...నీ కులం కాదన్నారు...
స్వార్ధప్రయోజనాలతో సమాజాన్ని చీల్చారు...
రాష్ట్రమాత శరీరాన్ని ఖండాలుగా నరికి
తెలంగాణా నీదని...ఆంధ్రమాత నీదని...
రక్తసిక్తం చేయాలని చూసారు...

మర్చిపోకు... మర్చిపోకు...మర్చిపోకు సోదరా...
ఉత్తరమైనా... దక్షిణమైనా...
ఏ కులం నాదైనా..ఏ మతం వారైనా...
ఏ ప్రాంతం వారైనా.. ఏ రాష్ట్రం వారైనా...
మనమందరం భారతమాత బిడ్డలం...
మనమందరం ఈ పుణ్యభూమి వారసులం..

తన బిడ్డలే విరోధులుగా మారుతుంటే...
చూడలేని దేశమాత రక్తాశ్రువులు కారుస్తుంటే...
ఎక్కడ నుంచి వస్తుంది సుసంపన్నభారతం...
ఎక్కడ నుంచి వస్తుంది సంక్షేమభారతం...
సుజలాం సుఫలాం అని రాగాలే కాదు...
బ్రాత్రుత్వం, సహజీవనం మన మార్గం కావాలి...
కుల మత ప్రాంతాలనే బేధాలు కాదు...
భిన్నత్వం లో ఎకత్వమైన భారతమాత హృదయమేలాలి...
అప్పుడే నిజమోతుంది అఖండభారతం...

నిశబ్ద విప్లవం

ఒక విప్లవం మొదలవ్వాలి
నిశబ్దంగా... ఉప్పెనలా...
అవినీతికి వ్యతిరేకంగా.... అసమర్ధత కు సవాలుగా...
ఒక విప్లవం మొదలవ్వాలి
నిశబ్దంగా..... ఉప్పెనలా...

ఎన్నాళ్ళు సహించాలి ఈ నిర్లక్ష్యం
ఎన్నాళ్ళు భరించాలి ఈ స్వార్ధం

ప్రపంచాన్ని ఎదిరించే గుండె ధైర్యం నీదైతే...
హిమాలయన్నైనా శాసించే ఆత్మవిశ్వాసం నీదైతే...
అవ్వాలి నీవే ఒక సైనికుడు....రావాలి నీవే ఒక విప్లవకారుడువై ......
సాదించాలి నిశబ్దవిప్లవం...

సముద్రానికైనా ప్రారంభం సిందువుతోనే
ఆకాశహర్మ్యనికైనా పునాది ఒక ఇటుకముక్కతోనే....
మహావ్రుక్షానికైనా బీజం ఒక చిన్నవిత్తులోనే...
ఒంటరి గా భావిస్తే ఒంటరిగా మిగిలిపోతావు...
చేయి చేయి కలిపితే సైన్యం గా మారుతావు...

ఏ ఆయుధం అవసరం లేదు..
ఏ సహాయం తోడు వద్దు...
అనుకున్నది సాధించే కోరిక నీదైతే...
అవుతావు దుర్మార్గం పై నీవే సునామి...

ఈ క్షణం నినదించు నేస్తం.....
అవినీతి ని పటాపంచలు చేస్తానని...
ఈ క్షణం గర్జించు నేస్తం...
దౌర్జన్యాలను సహించబోమని
నా అడుగు లో అడుగు కలుపు మిత్రుడా...
ఒక కొత్త లోకానికి బీజం వేస్తానని...
ఈ నిశబ్ద విప్లవానికి చేయూతనివ్వు సోదరా...
సమసమాజానికి బాటలు వేస్తానని...

Neethu's Song

This is a song written by my niece Neethu- 6 year old from Nashville TN., USA

Mom....It's your birthday
Thanks for all the love and care you give
I'll give the same love and care for you
Let God rule your heart in peace

Mom....It's your birthday
Thanks for all the love and care you give
Now clap your hands to the Lord...your God
Thanks for all the love and care you give
I'll give the same love and care for you
Just let me do that in my heart

Mom....it's your birthday
I hope you like it
Let God tell you that
Nobody can tell you what you can do
Mom....this is the end of the song I sang

స్లండాగ్ లు..... కోటీశ్వరులు

ఈ ప్రపంచపు స్లం డాగ్ లు పుడుతూనే ఉంటారు...
వందల్లో వేలలో

సమాజపు మురికి గుంటల్లో పడిలేస్తూ ఉంటారు.

ఒక పూట తిండి కోసం....ఒక రొట్టె ముక్క కోసం.

అలసిపోక ఆశచావక బ్రతకడం కోసం....

కేవలం బ్రతకడం కోసం పుడుతూనే ఉంటారు ప్రతిరోజు.....

ఇది కూడా జీవితమేనా అనిపించే జీవితం లో జీవిస్తూ..

ప్రతి ట్రాఫిక్ జంక్షన్ లో ప్రతి రోజు జీవిస్తూ...మరణిస్తూ...

సూర్యోదయం తో కొత్త జన్మ ఎత్తుతూ... ఆ రోజు జీవనం కోసం...

స్లండాగ్లు పుడుతూనే ఉంటారు...

నాలుగు అడుగుల జాగా లో నాలుగు మెతుకుల వేటలో

ఈ స్లండాగ్లు జీవిస్తూనే ఉంటారు.... సూర్యాస్తమయం తో మరణిస్తారు...

తిరిగి పుట్టడం కోసం...

వేటకుక్కలాంటి ఈ స్లండాగ్ లంటే....

కొందరికి జాలి...కొందరికి వినోదం...

ఈ జీవితాన్ని వినోదం లా తెర పై చూపే

బోయ్లేస్ ను మీరా నాయర్ ల ను

కోటీశ్వరులు చేస్తూ.....

అవార్డు లు రివార్డ్ లతో ప్రఖ్యాతం చేస్తూ....

ముంబై నుండి లాస్ అంజేలేస్ దాకా...

గోల్డెన్ గ్లోబ్ నుండి ఆస్కార్ దాకా....

మిలియన్ ల నుండి బిలియన్ లు సంపద సృష్టిస్తూ

ఈ స్లండాగ్ లు మాత్రం మురికిలో జీవిస్తూనే ఉన్నారు...

మరణిస్తూ ఉంటారు... నాలుగు మెతుకుల కోసం

అటల్ బిహారీ వాజ్ పేయ్

అచంచలమైన విశ్వాసం... ఆటల మైన నిబద్దత
అంతులేని దేశప్రేమ... ఆయన సొంతం.
చట్టసభలో ఆయన కంచు కంఠం
చేసింది దేశానికి దిశ నిర్దేశం...
ఎంతో మంది నాయకులకు
ఆయన అయ్యారు ఆదర్శం....
ఈ యుగపు మేటి నాయకుడైన
అటల్ జీ కి ఇదే నా అక్షర నమస్కారం.

అంతర్యుద్ధం

ఒక యుద్ధం మొదలైంది....
నాలోనే...నాతోనే...
ఒక అగ్నిగుండం బద్దలైంది...
నన్నే దహించివేస్తూ
ఓ ఆలోచన వెంటాడుతోంది...
జవాబు కోసం...
నేనెవరు...నేనేంటి....
నా ఆశల సౌధం ఇదేనా...
నా మనసును రంజింప చేసే సమీరం ఇదేనా..
నా లక్ష్యం ఏంటి... నేనేం చేస్తున్నాను...
అంతర మెరుగని ప్రపంచం చూసాను...
అందంగా చెక్కిన శిల్పాన్ని చూసాను..
మనసులో హాయి నింపే దృశ్యాలను చూసాను...
ఉరుముతూ చల్లబరిచే మేఘాలను చూసాను...
కాని వాస్తవం వెక్కిరిస్తోంది...
కాంక్రీట్ ఎడారిలో ఒంటరిని నేను...
మమత లెరుగని మనుషుల మధ్య
ప్రేమలు లేని హృదయాల సరసన....
అంధకారమైన జీవితంలో గమ్యాన్ని
వెదుకుకుంటూ....
కాగితపు ఆకాశ హర్మ్యాలే ప్రపంచం అనుకుంటూ...
కృతిమ నవ్వులనే పువ్వులు గా భావిస్తూ...
పెట్టు చాయ నే పుట్టు చాయ గా భావిస్తూ..
నా లోకానికి దూరంగా ఈ లోకంలో ఇమడలేక
నాలోనే నేను నాతోనే నేను.....
యుద్ధం చేస్తున్నాను.

మత్స్య విలాపం

అమ్మా.... ఒక ఇల్లుందట
ఇంట్లో అందమైన గూడు
స్వచ్ఛమైన నీరు... ఇక్కడిలా కాదు
అందమైన రాళ్లు.....మైమరిపించేలా
అతిధిలా.....సమయానికి భోజనం
విజేతల... ఆటల్లో కేరింతలు
ఎంత అందమైన జీవితం
ఎంత మధురమైన స్వప్నం
అని కళ్లు మూసినా ఒక క్షణం
ఏమైందో తెలియని అయోమయం.....
కళ్లు తెరిస్తే నా జీవితం.....
చేతులు మారుతున్న విక్రయం
పుట్టినింటి నుండి మెట్టినింటికి వెళ్తున్నట్లు....
సముద్రం నుండి గాజుతోట్టి పయనం....
ఆ అందమైన జీవితం....
ఆ మధురమైన స్వప్నం......
చేతికందిన ఆనందం....
ఆ రంగురాళ్ళ గలగలలు...
స్వచ్ఛమైన నీటి బుడగలు....
వేళ కందే విందు బోజనాలు....
ఒక్క క్షణం కన్ను మూస్తే...
నా స్వర్గం చేరసాలయ్యింది.....
ఏది నను ఆట పట్టించే నేస్తం....
ఏది అనునయించే మాతృత్వం....
ఏది భోజనం కోసం వేటలో ఉండే ఉత్సాహం...
రంగు రాళ్ళున్నాయి.... విందు బోజనాలున్నాయి....
కాని స్వాత్రంత్యం ఏది?
స్వచ్ఛమైన నీళ్ళున్నాయి... కృతిమ పూలున్నాయి...
కాని ఆనందం ఏది?
రెండడుగుల చెరసాలలో.... రెండు క్షణాల జీవితం....
ఏమి చెప్పను తల్లీ...
చెరసాలను ఇల్లనుకున్నానని చెప్పనా...
నరకాన్ని స్వర్గమనుకున్నానని చెప్పనా?
నా లోకం వదిలి మరులోకం వెళ్ళాలన్న
ఆశ తో నన్ను నేను వదులు కున్నానని చెప్పనా...
నా లోకం తిరిగి వెళ్ళాలని అశ్రుతప్త
నయనాలతో ఎదురు చూస్తున్నానని చెప్పనా...