నా కలలకు కళ్లు వస్తే...
నా ఆశలకు రెక్కలు వస్తే...
నా ఆలోచనలకు ఊపిరి పోస్తే..
నా ఆదర్శాలకు కాళ్ళు వస్తే....
సమాజాన్ని ఒక దేవాలయం లా...
సంఘం లో అందరు కుటుంబం లా...
కులంలేక మతం లేక...
అందరు ఒకటై...అంతాఒకరై
అసమానతలు దూరం చేసి...
దురభిమానానికి కళ్ళెం వేసి...
ప్రేమ అనే తులసి మొక్కకు నీళ్లు పోసి పంచుతా...
ఆప్యాయతలనే సంజీవినితో
ఈ మృత సమాజానికి ఊపిరి పోస్తా..
ఇదే నా ఆశ... ఇదే నా శ్వాస...
No comments:
Post a Comment